Środowisko
Rolnictwo musi się w pełni zmierzyć z wyzwaniami związanymi ze zmianami klimatu i potrzebami społecznymi. Dzięki swoim naturalnym cechom oraz odpowiedniej selekcji uprawa kukurydzy ma wiele zalet. Powinna się stać kluczowym czynnikiem w procesie transformacji agroekologicznej.
Ograniczenie nakładów
Na kontynencie europejskim rolnicy uprawiają kukurydzę wiosną. Uprawa ta umożliwia zatem zróżnicowanie gatunków w płodozmianie na poziomie gospodarstwa.
Różnorodność ta jest niezbędna z agronomicznego i ekologicznego punktu widzenia w związku z wyzwaniem utrzymania bioróżnorodności. Postępy w zakresie genetyki w dużym stopniu przyczyniły się do zmniejszenia wrażliwości odmian na szkodniki i choroby.
Stosowanie rozwiązań z dziedziny biokontroli sprawdza się od dziesięcioleci. Ponadto, ze względu na sposób uprawy w szeroko rozstawionych rzędach możliwe jest stosowanie mechanicznych narzędzi do odchwaszczania, co jest powszechnie wykorzystywane przez rolników.
Taki zakres możliwości pozwala ograniczyć nakłady na poziomie uprawy i płodozmianu.
Korzyści klimatyczne uprawy kukurydzy
Kukurydza należy do rodziny roślin C4. W gorących i suchych środowiskach ma przewagę konkurencyjną nad roślinami C3, takimi jak np. zboża , ponieważ traci mniej wody przez ewapotranspirację.
Wbrew powszechnej opinii kukurydza potrzebuje mniej wody do cyklu życiowego niż pszenica czy soja (238 litrów na produkcję 1 kg suchej masy kukurydzy paszowej i 454 litry na 1 kg ziarna kukurydzy – w porównaniu z 590 l na 1 kg pszenicy i 900 l na 1 kg soi).
Postępy w genetyce umożliwiły także wprowadzenie na rynek odmian o wcześniejszym kwitnieniu, co jest kluczowym etapem dla plonowania. Dzięki temu odmiany te mogą uniknąć okresów zmniejszonej dostępności wody, a także dojrzewać na początku jesieni, eliminując ryzyko strat wywołanych przez przymrozki .
Inną cechą rodziny roślin C4 jest ich zdolność do wychwytywania CO2 z atmosfery. Kukurydza jest więc bardzo skuteczna w zakresie naturalnej sekwestracji węgla. Szacuje się, że roślina ta wychwytuje od 4 do 8 razy więcej CO2 niż emituje go w procesie produkcji. W ten sposób przyczynia się do magazynowania węgla w roślinach i glebie.
Kukurydza jako źródło energii
W Europie głównym rynkiem zbytu dla kukurydzy jest rynek pasz dla zwierząt. Ale nie tylko – uprawa ta stała się niezbędna do produkcji zielonej energii, ponieważ kukurydza ma najlepsze zdolności metanogeniczne spośród wszystkich gatunków uprawnych i jest niezwykle wydajna pod względem ilości suchej masy z hektara.
Z tego względu jest niezbędna z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia do produkcji biogazu. Magazynowanie w silosie jest również gwarancją praktyczności i bezpieczeństwa zasilania biogazowni. Uprawa kukurydzy przyczynia się zatem do zróżnicowania struktury energetycznej i zmniejsza naszą zależność od paliw kopalnych.
