Odmiany kukurydzy

W przypadku rolników w Polsce, Rumunii, Francji czy Niemczech wspólne kryteria wyboru odmiany, jakimi kierują się producenci, to potencjał plonowania, stabilność plonowania i tolerancja na stres wodny w lokalnych warunkach glebowo-klimatycznych.

Genetyka odmian umożliwia obecnie uprawę odmian hybrydowych, które są wydajne i wytrzymałe, a także coraz bardziej tolerancyjne na stres wodny.

Rolnikom zależy również na tolerancji na chłody (wigor wzrostu początkowego), dobrej odporności na wyleganie oraz szybkości wysychania pod koniec cyklu rozwojowego. Te wszystkie kryteria łącznie gwarantują bardziej wydajne zbiory w krótszym czasie.

Odmiany są klasyfikowane według grup wczesności. Obejmują odmiany od bardzo wczesnych do bardzo późnych (5-7 grup) wyróżnianych w zależności od kraju. Wczesność wyraża się różnicami w terminach kwitnienia oraz zróżnicowaniem zawartości wody w ziarnie lub suchej masy w całej roślinie. Warunkuje ona zatem długość cyklu i szybkość suszenia ziarna. Długość cyklu definiuje się jako okres rozwoju plonu między siewem a dojrzałością fizjologiczną lub techniczną. Dojrzałość fizjologiczną kukurydza uzyskuje przy zawartości 36-32% wilgotności ziarna. Dojrzałość techniczną na kiszonkę (optymalnie 32 do 33% suchej masy w paszy) kukurydza uzyskuje jeszcze przed fazą dojrzałości fizjologicznej, natomiast w przypadku kukurydzy ziarnowej najlepiej zbierać ją 10-20 dni po uzyskaniu dojrzałości fizjologicznej, przy wilgotności ziarna poniżej 30%. Podsumowując, późniejsza odmiana ma dłuższy cykl i dlatego później osiąga dojrzałość techniczną i fizjologiczną.

W przypadku kukurydzy na ziarno późniejsze odmiany zapewniają większe plony, o ile warunki pogodowe (woda i temperatura) pozwalają na prawidłowy przebieg cyklu uprawy. W sytuacjach o większych ograniczeniach wybór wcześniejszej odmiany umożliwi roślinie lepsze wykorzystanie potencjału.

W przypadku kukurydzy paszowej poziom wczesności warunkuje termin zbioru oraz ilość i jakość uzyskanej paszy. Zbyt wczesna odmiana zapewnia wysoki udział kolb, ale może prowadzić do zmniejszenia biomasy całej rośliny w porównaniu z odmianą późniejszą.

Rolnicy potrzebują również odmian o dobrych właściwościach „mechanicznych”. Jakość mechaniczna pędu oznacza odporność odmiany na wczesne (wegetatywne) wyleganie lub późne w okresie przedzbiorowym.

Dzięki tym cechom można oczekiwać poprawy warunków zbioru. Poprawa odporności na wyleganie (wytrzymałości łodyg roślin) pozwala również na zwiększenie gęstości siewu, co zapewnić może wzrost wydajności upraw.