Ochrona upraw kukurydzy

Kukurydza to wysokowydajna roślina uprawna. Niestety jest podatna na różne szkodniki i choroby mogące znacząco wpływać na jej wzrost, a co za tym idzie – wydajność upraw. Aby skutecznie je chronić, należy zapoznać się z najczęstszymi szkodnikami i chorobami.

Do najczęstszych szkodników kukurydzy zalicza się omacnicę prosowiankę europejską i omacnicę prosowiankę amerykańską (zwane też przezierkami prosowiankami). Omacnica europejska uszkadza kolby kukurydzy, podczas gdy larwy omacnicy amerykańskiej drążą łodygi i powodują straty w plonach.

Szacuje się, że straty upraw kukurydzy na całym świecie wynoszą między 6 a 19%. Głównym czynnikiem przyczyniającym się do nich są chwasty (Oerke 2006). W nowszym badaniu Savary i in. (2019) sugerowali, że globalne straty plonów kukurydzy z powodu szkodników i chorób wynoszą średnio 22,5%, jednak ich zakres sięga od 19,5% aż do 41,1%.

Oprócz szkodników kukurydza jest również podatna na choroby wywoływane przez fitopatogenne grzyby, bakterie i wirusy. Monokultury, nadmierne stosowanie chemicznych środków ochrony i zmiany klimatyczne przyczyniły się do wzrostu częstości występowania tych chorób, które zagrażają plonom kukurydzy. Ich wczesne rozpoznanie jest podstawą skutecznej interwencji.

Znając najczęstsze szkodniki i choroby, które dotykają kukurydzę, rolnicy mogą podjąć odpowiednie środki zapobiegawcze i chronić swoje rośliny. Oznacza to konieczność regularnych wizyt na polu w celu dokładnego monitorowania zdrowia roślin oraz wykorzystywanie zintegrowanych strategii przeciwdziałania szkodnikom, które pozwalają ograniczyć do minimum użycie chemikaliów przy maksymalnym zabezpieczeniu roślin.

Zintegrowane strategie ochrony kukurydzy przed szkodnikami

Zintegrowana ochrona przed szkodnikami (IPM) to podejście łączące różne strategie w celu zmniejszenia ataków szkodników i ograniczenia stosowania pestycydów chemicznych. Kładąc nacisk na zapobieganie, obserwację i interwencję w odpowiednim czasie, IPM ma na celu utrzymanie szkodników na akceptowalnym poziomie.

Konsekwentne monitorowanie pól ma kluczowe znaczenie w IPM. Umożliwia rolnikom wykrywanie i rozwiązywanie problemów ze szkodnikami przed ich eskalacją, na przykład poprzez użycie naturalnych czynników, takich jak pożyteczne owady lub nicienie.

Ważną rolę odgrywają również techniki uprawy, takie jak sadzenie odmian kukurydzy odpornych na szkodniki lub optymalizacja odstępów między roślinami. Odporne uprawy zmniejszają zapotrzebowanie na środki chemiczne, podczas gdy właściwe odstępy pomagają w ograniczeniu warunków sprzyjających chorobom.

Jeśli zastosowanie środków chemicznych jest nieuniknione, wybrane pestycydy powinny być stosowane oszczędnie i z minimalną szkodliwością dla środowiska.

Dzięki IPM rolnicy mogą kontrolować straty wywoływane przez szkodniki i choroby roślin, jednocześnie dbając o środowisko i pomyślność plonów, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju.

Chemicznego sposoby zwalczania szkodników i chorób kukurydzy

Chemiczne zwalczanie szkodników, w tym insektycydy, fungicydy i herbicydy, uzupełnia inne strategie ochrony kukurydzy. Środki owadobójcze zwalczają szkodniki, takie jak robaki kukurydziane i mszyce, zabijając je, zakłócając rozmnażanie lub odstraszając.

Ważne jest, aby wybierać takie środki owadobójcze, które nie szkodzą pożytecznym owadom ani środowisku.

Fungicydy zwalczają choroby grzybowe kukurydzy, takie jak szara plamistość liści. Jeśli zostaną zastosowane wystarczająco szybko, zapewniają zachowanie plonów.

Herbicydy zwalczają chwasty, przy czym preferowane są rodzaje selektywne ze względu na ich minimalny wpływ na kukurydzę.

Właściwe przestrzeganie instrukcji na etykiecie i uwzględnianie takich czynników jak pogoda zapewniają skuteczność stosowanie środków chemicznych. Metody chemiczne powinny być zintegrowane z innymi metodami zwalczania szkodników, aby zmniejszyć zależność od pestycydów i chronić uprawy kukurydzy w sposób zrównoważony.

Niechemiczne sposoby zwalczania szkodników i chorób kukurydzy

Poza środkami chemicznymi istnieje wiele niechemicznych taktyk ochrony kukurydzy, kładących nacisk na zapobieganie i kontrolę biologiczną w celu ograniczenia stosowania syntetycznych pestycydów.

Płodozmian, w którym kukurydzę zastępuje się innymi uprawami, zakłóca cykle życiowe szkodników i zmniejsza ich liczebność. Uprawa odpornych odmian kukurydzy również pomaga, ponieważ mają one wrodzoną odporność na niektóre szkodniki i choroby.

Prawidłowa uprawa pomaga z kolei w zwalczaniu chwastów, a utrzymywanie czystych pól poprzez usuwanie resztek pożniwnych ogranicza występowanie szkodników.

Kontrola biologiczna wykorzystuje także naturalne występujące drapieżniki – takie jak pożyteczne owady, które żywią się szkodnikami. Zwiększanie bioróżnorodności za pomocą odpowiedniej aranżacji upraw wzmacnia tę biologiczną obronę.

Kluczowy pozostaje konsekwentny nadzór pól kukurydzy. Regularne kontrole pomagają rolnikom dostrzec wczesne oznaki występowania szkodników, a to pozwala na szybkie interwencje, w tym ręczne usuwanie szkodników czy oddzielenie zainfekowanych roślin.

Najlepsze praktyki zapobiegania szkodnikom i chorobom kukurydzy

Zapobieganie jest istotnym elementem zwalczania szkodników i chorób kukurydzy. Stosując najlepsze praktyki prewencyjne, rolnicy mogą zminimalizować ryzyko inwazji i zmniejszyć potrzebę interwencji chemicznej. Oto kilka zalecanych praktyk zapobiegania szkodnikom i chorobom kukurydzy:

1. Naprzemienne uprawianie kukurydzy i innych roślin. Płodozmian przerywa cykle życiowe szkodników i zmniejsza częstość ich występowania. Także choroby specyficzne dla kukurydzy pojawiają się rzadziej.
2. Sadzenie odpornych odmian kukurydzy. Warto wybierać te odmiany, które mają naturalną odporność na szkodniki i choroby powszechne w twoim regionie.
3. Właściwa uprawa i zwalczanie chwastów. Dobra uprawa i zwalczanie chwastów zapewniają roślinom odpowiedni dostęp do zasobów takich jak woda czy światło słoneczne, a przez to umożliwiają właściwy wzrost.
4. Zapewnienie odpowiednich warunków sanitarnych. Należy usuwać resztki pożniwne oraz chwasty, aby pozbyć się potencjalnych miejsc rozmnażania i zimowania szkodników.
5. Regularne monitorowanie. Regularne sprawdzanie pól kukurydzy pod kątem występowania szkodników i chorób pozwala na ich wczesne wykrycie, a to – na szybką interwencję ograniczającą dalsze rozprzestrzenianie się problemu.
6. Zintegrowana ochrona przed szkodnikami (IPM). Stosowanie holistycznego podejścia łączącego różne strategie (kontrolę biologiczną, ukierunkowane środki chemiczne) zwiększa skuteczność zwalczania szkodników i chorób.
7. Właściwe nawadnianie i nawożenie. Zapewnienie optymalnej wilgotności gleby i zrównoważonego poziomu składników odżywczych wspiera zdrowy wzrost roślin i ich odporność na szkodniki i choroby.

Postępując zgodnie z tymi wskazówkami, rolnicy mogą aktywnie chronić swoje uprawy, minimalizować straty plonów i promować zrównoważoną i przyjazną dla środowiska produkcję kukurydzy.

Znaczenie monitorowania i wczesnego wykrywania w ochronie upraw kukurydzy

Monitorowanie i wczesne wykrywanie odgrywają kluczową rolę w skutecznej ochronie upraw kukurydzy. Jeśli rolnicy regularnie monitorują swoje pola i wcześnie wykrywają oznaki szkodników lub chorób, mogą w porę podjąć działania, aby zapobiec dalszym szkodom i zminimalizować straty plonów. Oto kilka powodów, dla których monitorowanie i wczesne wykrywanie są tak ważne.

1. Interwencja na czas. Wczesne wykrycie umożliwia rolnikom podjęcie odpowiednich środków kontroli we właściwym czasie. Środki te mogą obejmować ukierunkowane stosowanie pestycydów czy naturalne metody kontroli. Wczesne działania zapobiegają także szybkiemu rozprzestrzenianiu się szkodników i chorób, zmniejszając zakres koniecznych prac i ich koszty.
2. Minimalizacja strat ekonomicznych. Niekontrolowane rozprzestrzenienie się szkodników lub chorób może spowodować znaczne straty plonów. Wczesne wykrycie i kontrola chronią więc rentowność upraw kukurydzy.
3. Podjęcie właściwych środków zapobiegawczych. Monitorowanie pomaga rolnikom zidentyfikować potencjalne zagrożenia i podjąć środki zapobiegawcze w celu ochrony upraw kukurydzy. Mogą one obejmować dostosowanie praktyk upraw, przyjęcie płodozmianu lub wybór odpornych odmian.
4. Zrównoważona ochrona upraw. Wczesne wykrywanie i interwencja wspierają zrównoważoną ochronę upraw kukurydzy poprzez zmniejszenie zależności od syntetycznych pestycydów. Dzięki wczesnej identyfikacji problemów rolnicy mogą przyjąć zintegrowane strategie ochrony przed szkodnikami, które nadają priorytet środkom naturalnym (kontroli biologicznej) i ukierunkowanym interwencjom.
5. Podejmowanie właściwych decyzji. Monitorowanie upraw dostarcza cennych danych, które można wykorzystać przy podejmowaniu decyzji przez cały sezon wegetacyjny. Monitorując populacje szkodników i chorób, rolnicy mogą podejmować świadome decyzje o tym, kiedy i jakie podjąć działania.

Monitorowanie i wczesne wykrywanie zagrożeń to podstawowe elementy ochrony upraw kukurydzy. Zachowując czujność i podejmując działania w odpowiednim czasie, rolnicy mogą skutecznie minimalizować straty i promować zrównoważoną uprawę kukurydzy.

Źródła:

• White, D. G. (Ed.). (1999). Compendium of corn diseases. American Phytopathological Society (APS Press).
• Bajwa, W. I., & Kogan, M. (2004). Compendium of maize diseases. APS press.
• Capinera, J. L. (2017). Handbook of vegetable pests. Academic press.
• Oerke, E. C. (2006). Crop losses to pests. The Journal of Agricultural Science, 144(1), 31-43.
• Diffenbaugh, Noah & Krupke, Christian & White, Michael & Alexander, Corinne. (2008). Global warming presents new challenges for maize pest management. Environ. Res. Lett. 3.

Informacja: Wiadomości i opinie przedstawione w tym artykule zostały uzyskane bez użycia sztucznej inteligencji lub zautomatyzowanych narzędzi. Jesteśmy dumni z tego, że dostarczamy naszym czytelnikom autentyczne treści tworzone przez autentycznych ludzi.